I znów odniesiemy się do postów i komentarzy umieszczanych w grupach miłośników psów na portalach społecznościowych. Jest to ciekawe źródło refleksji na temat stosunku Polaków do psów i innych domowych pupili. I okazuje się, że z równą miłością właściciele piszą o małych rozkosznych „psich dzieciach”, jak i o psach staruszkach - często niedołężnych, przysparzających kłopotów, a jednak traktowanych z miłością i opieką. Już nie mówiąc o odejściu - będącym dla właściciela źródłem rozpaczy i tęsknoty za pupilem porównywalnym z odejściem bliskiego człowieka. 

Stąd seria artykułów o starości, jej cieniach ale i realnych potrzebach naszych starzejących się psów. 

Starość u psów, jak i ludzi jest okresem życia gdzie choroby występują najczęściej - często są wręcz przypisane wiekowi starszemu. Tak więc starsze psy częściej wymagają badań diagnostycznych, porad weterynaryjnych - co podnosi koszty utrzymania psa, zabiera czas właściciela potrzebny na pielęgnację chorego, czy niedołężnego psa. I na ogół większość właścicieli psów dobrze tym obciążeniom podołuje. 

Obecnie przewidywana średnia długość życia psa w krajach zachodnich wynosi 13-14 lat, kotów 12-15 lat - w zależności od warunków i trybu życia prowadzonego przez psa. 

Wiek geriatryczny ma określony wpływ na zdrowie zwierzaków. Dochodzi do: 

- zaburzenia wzroku i słuchu

- obniżenia kondycji, szybkie męczenie się

- zmiany w oddawaniu moczu - (trudności w utrzymaniu higieny)

- problemy trawienne

- zmiany masy ciała (zarówno wzrost jak i spadek)

- zaburzenia faz snu i czuwanie (psy stare śpią więcej)

- zmiany ubarwienia sierści (siwienie) - u niektórych ras

Wskazanym jest aby w wieku geriatrycznym pies przechodził badanie okresowe - wychwytujące dyskretne zmiany chorobowe, czy starcze zanim jeszcze „rozłożą” naszego pupila. Lekarz oceni wtedy badania dodatkowe (krew, mocz), dobierze sposób żywienia i określi pożądaną dla niego ruchliwość. 

Powszechnie wiadomo, że u psów z wiekiem wzrasta tendencja do przybierania na wadze. U większości psów spada zapotrzebowanie na energię spoczynkową (RER - energia potrzebna do przetrwania przy normalnej aktywności) - choć są to zindywidualizowane sprawy - wszak nie każdy stary pies jest otyły. Obecnie weterynaria obala mit, że stare zwierzę potrzebuje mniej białka - aby uchronić jego nerki. Zgodnie z nowymi badaniami ograniczanie spożytej ilości białka (jeśli pies ma zdrowe nerki) jest niekorzystne. Jeśli pies nie otrzyma należnej porcji białka w diecie (3,75 g wysokowartościowego białka na 1 kg masy ciała dziennie) - powoli psu będzie się obniżała odporność na zakażenia i zatrucia - mimo, że pies będzie zewnętrznie sprawiał wrażenie zdrowego. 

Istnieje szereg schorzeń przebiegających z nadwagą m.in. cukrzyca, niedoczynność tarczycy, ale najczęściej nadwaga wynika z przekarmienia pupila. W Europie problem nadwagi dotyczy już 40% kotów i 36% psów. Tymczasem okazuje się, że psy z idealną wagą żyją o 15% dłużej niż zwierzęta z nadwagą. Są również rzadziej leczone w gabinetach weterynaryjnych. 

Dziś wiemy, że tkanka tłuszczowa dawniej uważana za obojętną - wytwarza różne hormony oraz substancje o właściwościach prozapalnych (białko C) będące przyczyną trwałego stanu zapalnego predysponującego do takich chorób, jak zwyrodnienia stawów czy cukrzyca oraz ryzyko przedwczesnej śmierci. 

Plan odchudzania powinien być wolny i cierpliwy, aby nie wzbudził poczucia winy u właściciela zwierzęcia i jego zniecierpliwienia. 

Pytanie co jest lepsze - podawanie mniejszej ilości dotychczasowej karmy, czy przejście na karmę niskokaloryczną? 

Zmiana karmy jest często trudno, bo zwierzę nie chce jeść nowej karmy. Należy zatem bezwzględnie zmniejszyć porcję dotychczasowej karmy - stopniowo - zamieniając ją na niskokaloryczną. 

Zazwyczaj diety niskokaloryczne charakteryzują się: 

- niską zawartością tłuszczów - co obniża wartość energetyczną pokarmu - maleje liczba kalorii

- podwyższoną zawartością błonnika - co zwiększa objętość karmy - dając szybszy efekt sytości

- obecnością wolnowchłanialnych węglowodanów złożonych

- utrzymujących poziom glukozy na stabilnym poziomie

- wysoką zawartością pełnowartościowych białek - co przyczynia się pośrednio do większego poczucia sytości

Uwaga! Przysmaki to również źródło kalorii - należy odjąć ich kaloryczność od dziennej dawki żywieniowej. 

W wieku starczym równie często (jeśli nie najczęściej) mamy do czynienia z utratą masy ciała. Najczęściej problem dotyczy zwierząt powyżej 12 roku życia. Utrata masy ciała może być spowodowana po prostu tym, że pies zjada mniejsze posiłki wskutek mniejszego łaknienia. 

Zaburzenia wchłaniania składników odżywczych u psów występują rzadko, częściej u kotów. Gorzej jeśli utrata masy ciała wiąże się z obecnością chorób przewlekłych układowych - postępowanie dietetyczne będzie wtedy adekwatne do zaistniałej choroby - dobierane przez lekarza weterynarii. 

Często banalizowanym powodem utraty masy ciała są problemy ze stanem uzębienia - stany zapalne w jamie ustnej lub kamień nazębny. 

Prostym sposobem zwiększenia spożywanych porcji jest dolanie do pokarmu ciepłej wody. 

Ale - pies nie człowiek - jeśli nie chce jeść, po prostu nie będzie. Ostatnią próbą w moim przypadku było podawanie „resztek ze stołu” - mięsa, kiszonej kapusty (z reguły psy bardzo ją lubią), często zup kremów, blanszowane mięso i jarzyny z wywarów - przed doprawieniem również biały ser z przetartym owocem (jabłkiem lub truskawką), ryż z posiekanym mięsem ryby. 

Polecam. 

Dobrym rozwiązaniem są również bezcukrowe jogurty. 

*Ten artykuł ma charakter poglądowy, nie jest próbą leczenia przez Internet. Zwierzę leczy lekarz weterynarii po uprzednim jego zbadaniu.