Mierzenie ciśnienia krwi jest rzadko wykonywane w gabinetach weterynaryjnych podczas rutynowego badania psa. Ciśnienie często „skacze” zarówno nam jak i zwierzakom wskutek stresu jakim jest wizyta w gabinecie lekarskim. 

Ale warto pamiętać, że pies podobnie jak człowiek również może zapaść na nadciśnienie. Ciśnienie zależy od siły skurczu serca, od oporu jaki krwi stawiają naczynia krwionośne i jej lepkości. Do pomiaru ciśnienia u psów używa się ciśnieniomierza pediatrycznego. 

Objawy

Wystąpieniu nadciśnienia u psów sprzyja zaawansowany wiek, otyłość, cukrzyca. Może również towarzyszyć jako nadciśnienie wtórne chorobom nerek, serca, nadczynności tarczycy, czy nadczynności kory nadnerczy. Nadciśnienie początkowo nie daje widocznych objawów, ale trwające dłużej i nieleczone prowadzi do zmian w narządach wewnętrznych – w nerkach, sercu, mózgu i oczach. Konsekwencją są udary niedokrwienne mózgu, wylewy śródczaszkowe, uszkodzenia naczyń dna oka. 

Prawidłowe ciśnienie u dorosłych psów wynosi 110-160 (ciśnienie skurczowe) na 55+100 (ciśnienie rozkurczowe). Prawidłowe tętno w zależności do wielkości i rasy wynosi 60-160/min. 

Warto poprosić lekarza weterynarii o pomiar ciśnienia wtedy gdy zauważymy: 

- drgawki, oczopląs, kręcenie się w kółko

- osłabienie wzroku

- duszności, szybkie męczenie się

- krwawienie z nosa

Badanie

Badanie przeprowadzamy w obecności właściciela na przedniej i tylnej łapie i wykonujemy kilka pomiarów w ciągu 5 – 10 minut – zwierzę stopniowo uspokaja się i przyzwyczaja do mankietu na kończynie.

Wyniki pomiaru są uśredniane. Wysokie ciśnienie u psów i kotów ma najczęściej charakter wtórny (towarzyszy innym chorobom). Jeśli towarzyszy uszkodzeniom kłębuszków nerkowych w moczu pojawia się białko, a w krwi podnosi poziom mocznika, kreatyniny. Klinicznie występuje zwiększenie pragnienia i częste oddawanie moczu. Pojawia się brak apetytu i apatia. 

Leczenie

Leczenie nadciśnienia powinno przebiegać dwukierunkowo:

- terapia choroby podstawowej (np. nadczynności tarczycy)

- leczenie nadciśnienia

Zasadniczym celem leczenia jest zmniejszenie ryzyka powikłań (udar, wylew, ślepota, ciężka niewydolność nerek czy krążenia). 

W leczeniu stosowane są B-blokery, antagoniści wapnia, diuretyki. Leczenie takie nie jest sprawą łatwą – bo leki obciążone są efektami ubocznymi i musi być prowadzone i dobierane pod ścisłą kontrolą lekarza weterynarii. Przy ciśnieniu 150-160/99 ryzyko uszkodzenia narządów jest minimalne, a leczenie nie jest konieczne. Wskazana natomiast jest odpowiednia dieta z ograniczeniem soli.

Natomiast przy ciśnieniu > 180/120 istnieje wysokie prawdopodobieństwo uszkodzenia wielonarządowego. Tacy pacjenci muszą brać leki przeciwnadciśnieniowe już do końca życia i być często i wnikliwie monitorowani. 

*Ten artykuł ma charakter poglądowy, nie jest próbą leczenia przez Internet. Zwierzę leczy lekarz weterynarii po uprzednim jego zbadaniu.