Parwowiroza to niebezpieczne, wysoce zaraźliwe obciążone nawet 40% śmiertelnością schorzenie u psów. Wywołana jest przez wirusa z grupy Parvoviridae (CPV-2, CPV-2a). Wirus ten jest wirusem o dużych skłonnościach do mutowania i istnieje ryzyko, że lada chwila pojawi się kolejny zmutowany szczep odporny na istniejące już szczepionki.

Wirus ma powinowactwo do szybko dzielących się komórek, dlatego głównie atakuje:

– komórki wyścielające krypty jelitowe – zniszczony nabłonek często ulega wtórnym zakażeniom bakteryjnym, co pogarsza rokowanie

– młode krwinki czerwone

– komórki układu limfatycznego

– u bardzo młodych szczeniaków – komórki mięśnia sercowego

Jak pies może się zarazić?

Parwowiroza jest jedną z najczęściej stwierdzanych chorób zakaźnych psów. Pies zaraża się drogą połknięcia kału zarażonego zwierzęcia. Wirus jest wydalany również z moczem i wymiocinami. Okres wylęgania choroby wynosi 7-14 dni.

Parwowiroza atakuje najczęściej bardzo młode psy do 6 miesiąca życia, ale również stare nigdy nie szczepione psy – najciężej choroba przebiega właśnie u szczeniąt.

Środowisko miejskie jest bardzo skażone wirusem, który może być przyniesiony do domu na butach. Przy czym wykazuje on wysoką odporność na środki odkażające, wrażliwy jest natomiast na podchloryn sodu (wybielacze, Domestos).

Postaci i objawy choroby

Znane są dwie postaci choroby

– parwowiroza jelitowa

– parwowiroza sercowa

Objawy parwowirozy jelitowej:

– gwałtowne wymioty

– gorączka

– po 6-48 godzinach wodnista biegunka, często z domieszką krwi

– odwodnienie i silne osłabienie – mogące prowadzić do wstrząsu i śmierci

– w badaniu krwi występuje obniżenie poziomu leukocytów i limfocytów (od 2 do 5 dnia choroby) – psy są bardziej wrażliwe na wtórne zakażenia bakteryjne – co owocuje zapaleniem płuc. W razie powikłań rokowanie jest niepomyślne. Zapaleniu jelit mogą towarzyszyć zmiany skórne – rumień wielopostaciowy, owrzodnienia łap. Postać sercowa parwowirozy dotyczy szczeniąt bardzo młodych do 2 tygodnia życia – przebieg jest gwałtowny i kończy się śmiercią psiaka.

Diagnostyka parwowirozy

Obok objawów klinicznych w badaniu krwi występuje:

– obniżenie liczby leukocytów

– wysoki hematokryt

– obniżenie poziomu cukru, białka i potasu

Istnieją szybkie testy płytkowe – gdzie z kału chorego zwierzęcia uzyskuje się natychmiastową odpowiedź czy zwierzę jest chore – można je zrobić w wybranych gabinetach weterynaryjnych.

Różnicować parwowirozę należy z nosówką, Salmonellozą, krwotocznym zapaleniem jelit, zapaleniem trzustki.

Leczenie

Leczenie obejmuje:

– dietę – w pierwszych dniach nie podajemy pokarmu

– nawadnianie psa – wielodniowa terapia płynem wieloelektrolitowym i roztworem glukozy do ustąpienia wymiotów

– podawanie antybiotyków dla leczenia wtórnych zakażeń bakteryjnych i ewentualnej posocznicy

– podawanie leków przeciwwymiotnych

Jak we wszystkich schorzeniach o ostrym przebiegu decyduje czas. Im prędzej z chwilą wystąpienia objawów typu biegunka, wymioty – zwierzę uzyska pomoc weterynaryjną, tym większa szansa na uniknięcie groźnych dla życia powikłań.

Zapobieganie

Jedyną formą zapobiegania są szczepienia przeciw parwowirozie już u 6 tygodniowych szczeniąt: dwukrotnym powtórzeniu w okresie 3-4 tygodni.

Wirus parwowirozy nie jest groźny dla człowieka!

*Ten artykuł ma charakter poglądowy, nie jest próbą leczenia przez Internet. Zwierzę leczy lekarz weterynarii po uprzednim jego zbadaniu.