Przyznamy się szczerze pisząc ten post, wczytując się jaką perfekcją, zaangażowaniem i wyrzeczeniami wykazuje się ten sport, chylimy czoła każdemu kto podejmuje się i odnosi sukcesy w Obedience. Gdyby Helen Walker oraz Blanche Saunders zobaczyły, że ich niemalże heroiczne starania w promowaniu tego sportu odniosły tak wielki sukces, byłyby niezmiernie dumne.

Choć nie wszycy kochają takie historie, grzechem byłoby nie opowiedzieć o tym jak zaczęła się przygoda Obedience.

Szukając materiału na temat historii Obedience w polskim Internecie ciężko było znaleźć rozszerzone opracowanie na temat. W końcu natrafiliśmy na świetny artykuł Stanley’a Corena, autora wielu książek o tematyce psów. Poniżej wstawiamy link do oryginału i tym samym, chcielibyśmy zaznaczyć, że nasz wpis powstał na podstawie tegoż tekstu.

https://www.psychologytoday.com/blog/canine-corner/201706/dog-obedience-trials-began-because-poodles-and-farmer

XX wiek, lata 20-ste, Ameryka Północna. Główna bohaterka tej opowieści to Helen Whitehouse Walker. Kobieta pochodząca z zamożnej, angielskiej rodziny. Prawdziwą miłością Helen były pudle. Do furii doprowadzały ją opinie mówiące, że psy tej rasy są głupie i bezużyteczne – nadające się jedynie do konkursów piękności. Mało kto wiedział, że pierwotnie pudle były hodowane jako psy dowodne (jako zgrabna alternatywa pracujących retrieverów).  Zgodnie z obowiązującymi przepisami Amerykańskiego Związku Kynologicznego (AKC) jej pudle nie mogły konkurować w licencjonowanych próbach terenowych, mimo że prace terenowe były tym, do czego zostały stworzone. Poprzez swoje angielskie znajomości dowiedziała się o rosnącym sporcie "posłuszeństwa" w Wielkiej Brytanii. Postanowiła tam pojechać i prawie 2 miesiące studiowała próby i techniki treningowe. Trenerskim guru wszystkich uczestników był Konrad Most – ojciec nowoczesnego treningu. Część trenerów w przeszłości mogła się od niego uczyć, a już na pewno korzystać z jego podręcznika.

Zebrana grupa przeprowadzała ukierunkowane próby posłuszeństwa, z których każda koncentrowała się na konkretnej specyfikacji pracy psów np.  psa użytkowego (UD), psa roboczego (WD), psa tropiącego (TD) i psa patrolującego (PD). Podczas testów posłuszeństwa przewodnik i pies musiały wykazać się kontrolą zwinnością i pracą zapachową.

Po odbytym szkoleniu Helen wróciła do domu i postanowiła wyszkolić swoje pudle na tak wysokim poziomie, by pokazać kompetencje tej rasy Amerykańskiemu Związkowi Kynologicznemu, a także posłużyć jako przykład tego rodzaju ćwiczeń posłuszeństwa, które, jak miała nadzieję, utworzą podstawę przyszłych konkursów.

Znalazła jednego z najlepszych trenerów w kraju - Josefa Webera (w przeszłości służył jako instruktor szkoleniowy psów w jednostce policji). Ostatecznie przybył do Stanów Zjednoczonych i założył darmową szkołę dla psów w Princeton (w stanie New Jersey). W jego szkole byli także inni instruktorzy – między innymi Blanche Saunders.

Historia Blanche Saunders (drugiej kobiety, który miała wpływ na kształt Obedience) jest również warta uwagi. Mianowicie, początkowo nie myślała o pracy jako trener psów. Zaczęła prace na farmie i jej pierwsze spotkanie z Helen miało miejsce przy…. Traktorze. Helen słyszała, że kobieta świetnie radzi sobie z psami i zapytała ją wprost: „Czy chcesz zająć się moimi?”. Blanche bez chwili namysłu odpowiedziała: „Od kiedy mam zacząć?”.

Podczas gdy Saunders szkoliła psy, Helen Walker dzięki swoim umiejętnościom, chciała się zbliżyć do psich klubów i hodowców. Zależało jej na przeprowadzaniu konkurencyjnych testów posłuszeństwa na wystawach. W 1933 roku odbyła się pierwsza próba Obedience (wciąż nazywana "testem"). W pierwszym teście posłuszeństwa znalazło się osiem psów, dwa Labradory retriever, trzy pudle, dwa angielskie spaniele springerowe i jeden owczarek niemiecki. Zwycięzcą tego wydarzenia został Labrador retriever.

Pierwsze próby obejmowały tylko jedną klasę posłuszeństwa. Ćwiczenia dotyczyły przechodzenia na smyczy i bez, siedzenie przez dwie minuty i leżenia przez pięć minut, po zniknięciu  właściciela z pola widzenia, przywołanie z blokadą „waruj", aport dwu-funtowych hantli (niezależnie od wielkości rasy) i aport nieco lżejszych hantli w 42-calowym skoku (niezależnie od wielkości rasy).

Wydarzenie przyciągnęło wielu gości prasowych i cieszyło się  ogromnym entuzjazmem ze strony publiczności i wielu psich klubów. Wykorzystując tę dynamikę, Walker przesłała zalecany zestaw wytycznych i procedur dotyczących testów posłuszeństwa do American Kennel Club do rozpatrzenia w grudniu 1935 r. W marcu 1936 r. American Kennel Club zatwierdziło pierwszy zestaw rozporządzeń zatytułowany „Regulations and Standards for Obedience Test Field Trials". Zgodnie z tymi nowymi zasadami, testy posłuszeństwa zostały podzielone na trzy klasy, które znamy dzisiaj: Początkujący, Otwarty i Użyteczny. Mimo, że reguły zostały lekko zmodyfikowane – rzeczywiste ćwiczenia nie zmieniły się bardzo od czasów naszej Helen Walker.

Kobiety zdecydowały się popularyzować posłuszeństwo psa jako sport w całym kraju. Razem wzięły trzy pudle, sprzęt potrzebny do wykonywania ćwiczeń i  pojechały w świat. W 1937 r. rozpoczęły trasę dookoła kraju. Po drodze dały wiele publicznych występów pod szyldem "Train Your Dog". W całym kraju tworzyły się kluby posłuszeństwa psom, a sport posłuszeństwa psów był na dobrej drodze do ugruntowania pozycji.

W wyniku tej całej działalności zawody psiego posłuszeństwa stały się popularne w Stanach Zjednoczonych i niedługo potem Kanadyjski Związek Kynologiczny zaczął sankcjonować również takie próby. Saunders zyskała miano jednego z najbardziej szanowanych trenerów psów w tamtych czasach. W 1946 roku wydała książkę (Training You to Train Your Dog). Chyba nie musimy dodawać, że okazała się ogromnym sukcesem.

Oficjalnie „Obedience” zostało uznane, jako dyscyplina sportowa w roku 1996 w Szwajcarii. W Polsce OBI pojawiło się oficjalnie dopiero w 2003 roku, po zatwierdzeniu przez Związek Kynologiczny w Polsce regulaminu tej dyscypliny.

I kto by pomyślał, że niepozorne pudelki i ich ambitne opiekunki zrewolucjonizują świat posłuszeństwa psa i rozpropagują Obedience.