Zawody frisbee zaczęły się w Polsce niedawno, zyskały ogromną popularność i podbiły serca. A właściwie jak to się wszystko zaczęło? 

Podczas przerwy w meczu baseballowym w latach 70-tych Alex Stein z Whippetem Ashley wystąpił przed widzami z krótkim programem disc dog, wiele osób pozazdrościła tego występu i rozpoczęła ćwiczenia ze swoimi psiakami na całym świecie. Frisbee stało się wtedy bardzo popularne.

A teraz parę przydatnych zwrotów:

Backhand – Najprostszy i prawdopodobnie najczęściej stosowany rzut, od którego każdy zaczyna naukę z Frisbee dla psa. Jest to najbardziej ogólny i naturalny sposób na wyrzucenie dysku. Istnieje bardzo dużo wariacji oraz rodzaju chwytów tego rzutu.

Forehand – wymaga pewnej praktyki. Dobry na krótki, średni i długi dystans. zużywa najmniej energii i można go rzucić w ciągu milisekund. Kluczowym elementem rzutu  jest „spin” (rotacja), jaki zawodnik wykona na dysku.

Roller –  rzut po którym dysk toczy się po ziemi. Idealny na początek, by zacząć przygodę psa z dyskiem.

Floater – dysk wyrzucony w górę tak, żeby jak najdłużej utrzymywał się w jednym miejscu w powietrzu.

Twohand – dysk wyrzucony z użyciem 2 rąk.
Butterfly – dysk obracający się wokół własnej osi.

Hammer – rzut dyskiem zupełnie jak siekierą, ale pod odpowiednim kątem. Tor lotu dysku jest po łuku i kończy się do góry nogami.

Brush – rzut dysku z uderzeniem ręki, dzięki czemu nadany jest dalszy tor lotu.

Kick – rzut dysku z kopnięciem, który nadaje dalszy tor lotu. Zaawansowany rzut, wymagający częstych ćwiczeń.

Airbounce – rzut w dół, gdzie dysk zostaje podniesiony w górę przez strumień powietrza zanim dysk dotknie ziemi. Ten rzut wymaga dużej mocy i przestrzeni oraz dużego doświadczenia.

Ground Bounce, Skip – dysk przednią częścią tarczy uderza w ziemię, co powoduje jej odbicie i wzlot do góry. Wymaga dużego doświadczenia i płaskiego podłoża.

Over – pies łapie dysk nad dowolną częścią ciała zawodnika.

Vault – odbicie od dowolnej części ciała zawodnika np. noga, plecy, jednocześnie pies łapie dysk.

Flip – pies łapie dysk jednocześnie obracając się wokół własnej osi z wyskokiem. 

Multiple – kilka krążków rzucanych w szybkiej sekwencji zwykle z niewielkiej odległości i przed rzucającym.
Dog catch – złapanie psa przez przewodnika, gdy ten łapie frisbee.

Fish – dysk złapany przez psa, po czym odebrany przez przewodnika (zanim pies spadnie na ziemię).

A oto konkurencje (frisbee dla psa) w jakich możecie brać udział:

Freestyle efektowne widowisko z muzyką w tle z  prezentacją różnych figur i technik rzutów. Cały układ choreograficzny powinien trwać 2 minuty. Oceniany jest występ zawodnika, występ psa, współdziałanie oraz skuteczność. Do zdobycia aż 100 punktów.

ThrowNGo sportowe aportowanie frisbee, do odpowiednich stref punktowych. Tu oceniana jest dokładność, skuteczność chwytania i szybkość przynoszenia dysku.

Frizgility dla fanów agility i frisbee, gdyż jest to kombinacja tych dwóch sportów. W ciągu 60 sekund drużyna stara się zdobyć jak najwięcej punktów. Na polu startowym ustawione jest 3-5 przeszkód agility (najczęściej hopka, tunel, hopka) oraz wyznaczone są dwie strefy rzutu dyskiem oraz Strefa Złotego Środka (tzw. Sweet Spot). Pies pokonuje kolejno przeszkody na zmianę z łapaniem dysku tak długo, dopóki nie skończy się czas. Oceniane jest pokonanie prawidłowe przeszkód, chwyt dysku w wyznaczonych strefach a także dodatkowo – gdy pies, dysk i człowiek znajdują się w Sweet Spot w ostatnich sekundach rundy otrzymują kolejne punkty.

Far Out bazuje na Longdistance. Ta konkurencja składa się z dwóch rund: „Runda Trzech Kroków” oraz „Runda Złotego Rzutu”. Zawodnik ma 90 sekund na 3 rzuty dyskiem, każdy zakończony chwytem frisbee przez psa. Liczona jest odległość dla chwytów, każdy jard to jeden punkt. „Runda Złotego Rzutu” to możliwość poprawy rezultatu  swojego najsłabszego rzutu z poprzedniej rundy.

Dog Dartbee – konkurencja polegająca na rzucaniu dyskiem do namalowanej na trawie tarczy tak, aby pies złapał dysk w odpowiedniej strefie punktowej, im bliżej środka tym więcej punktów jest przyznawanych. Bardzo ważna jest tutaj precyzja rzutów.

Time Trial – tu liczy się szybkość w aporcie. Zawodnik w ciągu 60 sekund wykonuje dwa rzuty poza linią 20 jardów, zadaniem psa jest złapanie dysku i jak najszybszy powrót do linii startu.

Super-Pro Toss & Fetch – konkurencja dystansowo- dokładnościowa dla zaawansowanych zawodników. Zawodnicy rzucają dysk w dal, najwyżej punktowana jest odległość ponad czterdziestu jardów. Dodatkowe punkty można otrzymać gdy pies wyskoczył po dysk i żadna z jego czterech łap nie miała kontaktu z podłożem oraz gdy chwyty dysku odbyły się w strefie bonusowej- to wąski (niecałe 5 metrów) pas biegnący przez środek pola startowego. Zadaniem psa jest skuteczne złapanie dysku oraz powrót. Maksymalnie można zdobyć 25 punktów.

Uff… kiedy już przyswoimy te wszystkie skomplikowane słowa, wyuczymy się zasad konkurencji frisbee i nasz piesek dostanie zielone światło do wykonywania tych wszystkich skomplikowanych ewolucji od weterynarza, możemy przystąpić do nauki. Najlepiej gdybyśmy najpierw sami opanowali rzuty pod okiem doświadczonych trenerów, a potem możemy w niesamowity świat frisbee dla psa wprowadzić swojego pupila.

 I pamiętajmy najważniejsza jest dobra i bezpieczna zabawa!!

 Życzymy sukcesów – tych większych i mniejszych.