To jedne z najbardziej rozpowszechnionych schorzeń u zwierząt, a więc opisać je w przystępnej lapidarnej formie to wielkie wyzwanie.
Zaczynamy od omówienia objawów, które u zwierząt na skórze występują najczęściej:
- utrata sierści - wyłysienie miejscowe i całkowite (alopecia)
A. utrata sierści ze świądem - może być spowodowane pasożytami zewnętrznymi, alergią, grzybicami, ropnymi zapaleniami skóry.
B. utrata sierści bez świądu - najczęściej ma przyczyny ogólnoustrojowe - psychogenne, endokrynologiczne, toksyczne.
Ad a) najczęściej łysienie ze świądem spowodowane jest przez pasożyty zewnętrzne takie jak kleszcze, pchły, wszy, wszoły, roztocza, obleńce. U psów zaniedbanych, wyniszczonych brakiem opieki lub schorzeniami - występują grzybicze zapalenia skóry szczególnie szczepami Microsporum, Trichophyton, Candida oraz bakteryjno-ropne zapalenie skóry.
Niestety coraz częściej spotykamy u zwierząt domowych alergie - zarówno wziewne - jak i kontaktowe i pokarmowe.
Wachlarz przyczyn alergii jest podobny do ludzkiego.
Alergia wziewna - może być na kurz i jego roztocza, pióra, pyłki, pleśń.
Alergia pokarmowa - najczęstsze alergeny to mąka sojowa lub pszenna, białko pochodzenia zwierzęcego, dodatki żywieniowe i konserwanty, barwniki.
Alergia kontaktowa - to uczulenie na rośliny, szampony, środki piorące, leki stosowane miejscowo, alergia na grzyby.
Inne przyczyny - hot spot i niektóre nowotwory skóry.
Ad b) Utrata sierści bez świądu - może mieć przyczyny:
- wrodzone - dysplazja mieszków włosowych, hypotrichoza kotów (koty rasy syjamskiej), łuszczyca, karłowatość przysadkowa.
- endokrynologiczne - niedoczynność tarczycy, cukrzyca, hipoestrogenizm (stan po usunięciu jajników).
- przyczyny żywieniowe - niedobór nienasyconych kwasów tłuszczowych, niedobór VIT A, E, biotyny, cynku.
- przyczyny toksyczne - zatrucie talem
- przyczyny urazowe - zadrapania, oparzenia, oparzenia słoneczne
Diagnostyka utraty sierści
Zaczyna się od badania klinicznego zmian, badania lampą Wood’a - pobieramy zeskrobiny skóry i poddajemy badaniu bakteriologicznemu, mykologicznemu i cytologii (w razie potrzeby biopsji skóry, wykonujemy również badanie krwi - morfologia, biochemia, testy alergiczne).
Bibliografia:
Christian F. Schrey - Diagnostyka różnicowa psów i kotów.
Tim Hutchinson, Ken Robinson - Psy. Weterynaryjna praktyka kliniczna (podręcznik BSAVA).
*Ten artykuł ma charakter poglądowy, nie jest próbą leczenia przez Internet. Zwierzę leczy lekarz weterynarii po uprzednim jego zbadaniu.